Bert, Bert en Bert zijn voetbalmannen pur sang: de ‘one hundred and eighty’ van BVV Borne
Bert, Bert en Bert zijn drie bestuursleden van voetbalclub BVV Borne, samen goed voor 180 jaar lidmaatschap. Hun voetbalhart is diep geelzwart gekleurd. „Onze opvolgers zullen delegerende bestuurders zijn. Ook goed, als ze de clubcultuur maar bewaken.”
Het zijn drie voetbalmannen pur sang. Ze worden bij BVV Borne inmiddels het team One Hundred and Eighty genoemd. „Past wel bij het jaarlijkse darttoernooi, maar doe ons maar een bal.” Bert Hilverink is nog steeds voetballer. De penningmeester van de club vindt het walking voetbal een geweldige uitvinding. „Je blijft er jong bij en het houdt je sociale netwerk in stand. En dat bij een prachtig mooie club. Het is geen prestatie om zestig jaar lid van BVV Borne te zijn.”
Nestor van het stel
Bert Bosman (65) is de jongste van het gehuldigde trio. Bert Jansen is met 66 jaar de tweede in leeftijd en Hilverink is met 68 jaar de nestor van het stel. Maar dat je het hier nu over oude knarren hebt. Integendeel. „Het was een vanzelfsprekendheid dat je op jonge leeftijd lid van de voetbalclub werd waar je vader ook voetbalde”, zegt Jansen.
Net als de andere twee heren heeft hij naast de sportieve historie een lange, bestuurlijke staat van dienst. Sinds jaar en dag neemt Jansen het kantinebeheer voor zijn rekening. „Samen met veertig onmisbare en enthousiaste vrijwilligers. Het klinkt als een cliché, maar dat is het allerminst. Om een kantine van een voetbalclub te runnen, moet je voldoende en ook goede mensen voor verschillende taken kunnen inroosteren. En die mensen hebben we hier. Dat is geweldig.”
Gruwelijk last van corona
Bert Bosman hoort het zich aan. Hij is al 22 jaar de trotse voorzitter van deze voetbalclub. Bosman is een preses van het warme bad, van een vereniging met een sociaal hart. En daarom heeft hij als clubman in hart en nieren zo gruwelijk veel last van corona. „Een voetbalvereniging is meer dan een plek waar wordt gevoetbald. Leden treffen elkaar hier, drinken een bakje koffie, een biertje of een frisje na de training. Dat hele sociale verhaal gaat al lange tijd niet meer op. Voor niemand leuk, voor de jeugd een ramp. Die kinderen zien elkaar weken niet. Dat doet zeer.”
Huiskamer van Borne
De kantine noemen ze hier ook wel de huiskamer van BVV Borne. De plek waar lief en leed wordt gedeeld, vult Hilverink zijn voorzitter aan. Als penningmeester zou je denken dat Hilverink zich meer zorgen om de omzetcijfers maakt. „In alle opzichten is dit een gezonde vereniging, ook financieel. De zorg is vooral gericht op de jeugdleden. Daarom moesten we gauw weer open. Dat is het allerbelangrijkst. Met de cijfers zit het nog wel goed.”
Het valt op dat deze drie heren van het hoofdbestuur ook zelf de handen uit de mouwen steken en zich op meerdere vlakken verdienstelijk maken. Of dat nu gaat om activiteiten, voetbaltechnische zaken, onderhoud op het complex of administratieve taken, dit zijn denkers en doeners tegelijk. „Zeg maar bestuurders van de oude stempel”, grapt Bosman. ,,We zijn nog van de generatie werkende bestuursleden en voelen ons daar goed bij. Besturen nieuwe stijl is vooral delegeren. En dat is ook goed. Want van de jonge generatie kun je niet verlangen dat ze zoveel uren naast hun werk in de club steken. Is ook niet meer van deze tijd.”
Jansen: „Ze zullen het vroeg of laat van ons overnemen. Er zijn genoeg mensen binnen de club dit dat heel goed kunnen.” Bosman: „En het zijn net als wij mensen met een echt BVV Borne hart. Belangrijk als cultuurbewaker. Want dat zijn het. Daar hoeft niemand zich zorgen om te maken.”